گفته بودی که چرا محو تماشای منی
آنچنان مات،که حتی مژه بر هم نزنی
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنی
~~~~~~~~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~~~~~~~~~
آیینه ها دچار فراموشی اند
و نام تو ورد کوچه خاموشی
امشب تکلیف پنجره
بی چشم های باز تو
روشن نیست
~~~~~~~~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~~~~~~~~~
دل مرده ی دنیام
دل کنده ز دنیا
دلم را آسمان خواهد
دلم را خـــالق هفت آسمان خواهد
دلم را گریه کردن
غصه خوردن
هق هق و بغض شبانه
دلم را هر چه درد و هر چه اندوه
هرچه غصه
دلم میخواهد و پر میشوم از رنج و اندوه
دلم میخواهد و میخواهد و پر میشود
هر لحظه و هر ساعت و هر شب و روز
~~~~~~~~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~~~~~~~~~
گـــــاهی
نـــــه گریـــــه آرامت می کنــــد و
نـــــــــــه خنــــــــده
نــــــــه
فریـــــــــاد آرامــت می کنــــــــد
نـــــــه
سکــــــــوت
آنجـــــاست
کـــــه بـــا چشمانی خیس
رو بـــه آسمـــــان می کنی و می گویی
خدایــــــــــــــا
تنهـــــا تو را دارم
تنهـــــــایم مگذار
~~~~~~~~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~~~~~~~~~
و قاف حرف آخر عشق است
آن جا که نام کوچک من آغاز می شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
دلم بی تو
خزر است
راه به آبهای آزاد ندارد